نقد و بررسی سریال روباه نه دم

لی یون روباه نه دمیه که به خاطر از دست دادن عشقش، ششصد ساله منتظر تناسخ دوباره اشه. بالاخره عشق اساطیری لی یون در قالب زنی به اسم نام جی آه به دنیا میاد تا دوباره تمام اتفاقاتی که باعث مرگ عشق لی یون در ششصد سال پیش شده، از ابتدا شروع بشه. آیا اینبار هم لی یون عروسش رو از دست می ده؟

روند داستان

داستان به هزاران سال قبل بر می گرده وقتی لی یون پادشاه کوهستانه و زندگی خوبی هم داره تا با دختری سرخوش احوال اشنا و عاشقش می شه. زندگی روی خوشش رو به این دو نشون می ده تا اینکه با حضور ایموگی افسانه ای، لی یون مجبور به کشتن عشقش می شه. حالا شیشصد سال از اون روزها گذشته. لی یون برای اینکه تناسخ دوباره ی عشقش رو ببینه همه کاری انجام داده تا بالاخره با نام جی آه اشنا می شه. داستان چند قسمتی به کلنجار رفتن لی یون با جی آه می گذره تا در نهایت لی یون مهره ی روباهی که به جی آه داده رو پیدا می کنه و می فهمه جی آه همون عشق اساطیریشه. اما این تازه اول راهه چرا که با حضور ایموگی سرنوشتشون دوباره تکرار می شه.

بازی بازیگرها

این سریال به خاطر تم فانتزی و ابعاد داستان بازیگر های اصلی و فرعی زیادی داشت.

قطعا کسی پیدا نمی شه لی دونگ ووک رو نشناسه. فرشته ی مرگ گابلین و چندین فیلم و سریال دیگه.اونهایی که گابلین رو دیدم تو همون لحظه ی اول متوجه شباهت خیلی زیادش به گابلین و حال و هواش می شن و جالب اینجاست که کارگردان هم سعی کرده با تشبیه بیشتر فضا، حال و هوای گابلین رو به سریال ببخشه.

بازی این اقا امتحان پس داه است و مثل همیشه خوب بازی کرد.

بازیگر نقش جی آه. این خانم رو از بازی در سریال قهرمان عجیب من می شناسم. چشمای درشتی داره که برای کره ای ها نماد زیباییه. بازیش واقعا به پختگی لی دونگ ووک نبود و زیاد راضی نبودم.

و بازیگراصلی سوم بین نقش رانگ برادر لی یون و ایموگی مرددم. هردو عالی . خیلی وقت بود بازی کیم بوم رو ندیده بودم. واقعا اینجا خیلی خوب ظاهر شده بود. نقش ایموگی هم همین طور.(دیروز تازه یادم افتاد این گل پسر رو اولین بار تو کدوم سریال دیدم. شاهزاده زیر شیروانی. یادش بخیر قدیما)

نقاط ضعف

اول از همه زوج اصلی و روند عاشقانه. از اونجایی که عاشقانه قبلا شکل گرفته بود زیاد تب و تاب زیادی برای عاشقانه نداشتم. همه چیز کاملا مشخص بود.

در کنار این مطلب، بزرگترین مشکل کار زوج اصلی بودن. لی دونگ ووک خوب بود. بازیگر نقش ی آه هم خیلی افتضاح نبود؛ اما در کنار هم معجون دل چسبی لااقل برای من نبودن. شاید چون عاشقانه های قوی تر و سنگین تری نسبت به عاشقانه ی این دو دیده بودم و اون شیمی بیش از حد عالی رو در سکانس ها حس نکردم.

به هرحال عاشقانه ی اینکار برای من خیلی عالی و بیست نبود. قبول دارم برای نسل جوون عاشقانه ی پر تب و تابی به حساب میاد اما تو سن و سال من و با سابقه ی من دیگه این مدل عاشقانه ها هیجان زده ام نمی کنه و آدرنالینم رو بالا نمی بره.

طراحی لباس.

قطعا با این مشکل همیشگی من اشنایید. واقعا موندم چرا طراح کره ای، کت و شلوار تن زن داستان می کنن؟ این همه لباس، این همه طرح. آخه کت و شلوار!؟ اون هم به این گشادی! از تیب جی آه می گذرم اون دستمال خزی که آویزون کمر لی یون بود، چی می گفت؟ مثلا می خواست خوش تیپ بودن لی یون رو نشون بده؟ والا من یاد قیصر و داش آکل می افتادم.

اصلا تیپ و استایل لی یون به روباه نه دم نمی خورد. تمام طول داستان با خودم می گفتم انگار مثل یه بچه بیست ساله لباس پوشیده.

سومین مشکل داستان مقدمه چینی افتضاح سریال بود. انگار نویسنده مجبور بوده در حد نیم قسمت تمام گذشته ی جی آه رو با اون شکل بد توضیح بده.

یه نکته بگم. ساختن دنیای خیالی کاری نداره شما حتی می تونید یه سوسک بالدار رو به عنوان پادشاه ادم ها انتخاب کنید؛ اما برای قبولوندن این دنیا قطعا باید زمینه سازی کافی داشته باشید. نمی شه همین جوری بی دلیل یه سری مطالب رو به خورد بیننده بدید و انتظار قبول کردن کار رو داشته باشید. جی آه در یک تصادف مادر و پدرش رو گم می کنه. به هوش میاد پدر و مادرش رو تو همون فضای شیرین می بینه. بعد یه دفعه با یه اتفاق ساده قیچی برمی داره و مادره رو می کشه. ای بابا مگه می شه؟ مگه این بچه چاقو کشه که به این راحتی این راه رو انتخاب می کنه و اجرا می کنه و ککش هم نمی گزه؟ این مقدمه چینی به نظرم یکی از افتضاح ترین پیش آگاهی هایی بود که از یه نویسنده دیدم. انگار فقط می خواست یه چیزی بنویسه. به هرحال راضی نبودم.

فضای  انتهای سریال با اینکه مشکلات و دست به گریبان شدن با ایموگی رو نشون می داد اما عملا سه چهار قسمت اخر پر از درد و غم بود و حتی پایان شاد سریال هم نتونست حالم رو بهتر کنه.

بریم سر نکات مثبت

اول از همه ایده. قطعا تا قیام قیامت این ایده و نوع داستان پردازی برای بیننده جذابه. مخصوصا که ایده های خوبی هم در داستان به کار برده شده بود.

سریال چرخش های خوبی داشت و با چند نقطه ی اوج خوب تونست بیننده رو پای سریال نگه داره.

بازی عالی کیم بوم و بازیگر نقش ایموگی. به واقع با اومدن ایموگی در قسمت های یک سوم پایانی جون تازه ای به داستان و عاشقانه داده شد و باعث شد داستان رو ادامه بدم. انگار نویسنده بیشتر روی شخصیت سازی نقش های سوم و چهارم اصلی وقت گذاشته بود.

نکته ی بعدی برومنس سریال. به واقع رابطه ی برادری لی یون و لی رانگ خیلی خوب به تصویر کشیده شده بود.

ساخت نقش های منفی جذاب. لی رانگ و ایموگی هر دو به خوبی پرداخت شده بودن 

کارهای گرافیکی و طراحی گریم خوب بود. مخصوصا در قسمتی که زامبی ها حمله می کردن یا طرح بدن ماری شکل. فقط انتظار داشتم اون نه تا دم لی یون رو بیشتر ببینم نه فقط یه بار.

خیلی به موسیقی کار نمی تونم اشاره کنم چون اهنگ موندگاری تو ذهنم نمونده. اما زیاد هم بد نبود.

تدوین کار، فیلمبردار و کارگردانی رو دوست داشتم.

در مجموع از اونجایی که به نظرم گابلین یه سروگردن بالاتر از این سریاله، بهش نمره ی هشت و نیم رو می دم.

به طرفداران این سبک و بازیگر های لی دونگ ووک، کیم بوم توصیه اش می کنم